Merak eşiğimin tavan yaptığı, gizemli olaylara karşı irademin en zayıf olduğu yıllardı.Bir ergen olarak yüzündeki sivilcelerle bile hayatını devam ettirebilmek yeterince zordur.Bütün hormon bezlerinin çılgınlar gibi, ara vermeden çalıştığı,bize 4-5 sene sonra hatırlayıp “hayır bu ben değildim!” dedirtecek yıllar.
Sigaraya bile birçok içici gibi bu dönemde başladım.Bu benim için bir pişmanlıktır diyemem – ki bunları yazarken sigara içiyorum. Yine de herkes gibi benim de zayıflayan dirayetimle gardımı toparlamam biraz zaman aldı ergenlik sonrası.
“Yalan” denilen mekanizmayla da bu dönemde tanıştım.Evde aileye,okulda öğretmene, sokakta arkadaşlara karşı bir savunma sistemi.O yıllardan sonra en aciz anlarımda yardıma koştu yeni arkadaşım.Bazen o kadar ileri gitti ki beni aslında olmadığım kişi yaptı.Öyle zamanlar vardır ki o an olduğunuz kişi pozisyon gereği yanlış mevkide oynuyor olabilir.İşte oyunun kilitlendiği bu dakikalarda yalan oyuna yeni bir soluk getirebilir. Kıvrak hareketleriyle rakip savunmanın aklını karıştırır, zaman kazanırsın. Hiç yoktan bitiş düdüğünü geciktirir.
Varan-1
Sigara içtiğimi bildikleri halde bunu kabul etmeyen ailemle 3-4 sene boyunca birbirimize karşı “aslında sigara içmediğim” yalanını söyledik.İki tarafta kabullenmek için doğru zamanı bekliyordu belki de.Onlar daha yeterince büyüdüğüne inanmadıkları oğulları için bu alışkanlığı erken görüyorlardı.Bense bunu açık yüreklilikle onlara söyleyecek kadar cesaretli olamamıştım.Velhasıl geçtiğimiz yaz kendi paketlerini bile benimle paylaşmaya başladılar. Yalan ise görevini yerine getirmenin verdiği haklı gururla aramızdan ayrıldı.
Varan-2
Demiryolu dersimin ödevinin son günüydü ve son teslim saati ise 12.00.Saat 12.30’ken hala yorgana sarılı ve yatağıyla vedalaşma merasimine hazır olmayan ben ancak 15.00da okulda olabildim. Hocayı ikna etmem gerektiği gerçeğinden ve o an üstümde olan sorumsuz öğrenci imajımdan kurtulmamın tek yolu kuşkusuz kara gün dostum yalanın ta kendisiydi. Hocaya seri ve kendimden emin bir şekilde aslında karşı tarafta oturduğumu, metrobüs yoluna giren aracın yolu kapattığını ve o kargaşada otobüs değiştirerek ancak okula gelebildiğimi söyledim. Fantastik ama mantıklı bir yalandı ve ilginçtir işe yaradı. O sorumsuz, uyku sersemi öğrenci hocanın gözünde bir anda başına gelen bütün olumsuzluklara rağmen ödevi yerine ulaştıran fedakar birine dönüşmüştü. Zorlasam o an mezuniyet diplomamı verip teşekkür bile ederdi. Yalan yine zafer bayrağını çekmiş bir süper kahraman gibi göğsünü gere gere yanımızdan ayrıldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder